Można go opisać jako zbiornik wynaczynionej krwi z pękniętych naczyń przebiegających między oponą twardą a okostną. Zmiana ta, powodująca charakterystyczne zniekształcenie czaszki, pojawia się u dziecka w ciągu kilku do kilkunastu godzin po porodzie. Czy jest groźna? Niekoniecznie. Krwiaki zwykle wchłaniają się samoistnie i ulegają wapnieniu.
Warto wiedzieć❗️
Krwiak podokostnowy może prowadzić do niedokrwistości , a co za tym idzie do żółtaczki i przedłużonego pobytu w szpitalu.
Uraz ten zawsze ograniczony jest do jednej kości czaszki – najczęściej pojawia się w obrębie kości ciemieniowej, bywa też, że obustronnie. Z początku jest miękki, ale z czasem wapnieje i twardnieje od brzegów. Bardzo rzadko natomiast dochodzi do trwałej deformacji kształtu czaszki – u większości dzieci, u których zdiagnozowano krwiak, główka wraca do prawidłowego kształtu w ciągu kilku miesięcy.
Na szczęście w większości przypadków zmiana nie stanowi zagrożenia dla zdrowia i życia dziecka, dlatego nie wymaga specjalistycznego leczenia. Krwiak powinien ustąpić samoistnie.
Bardzo ważne jest przy tym, aby absolutnie nie podejmować prób jego nakłuwania, ponieważ niesie to ze sobą ogromne ryzyko zakażenia oraz powoduje powtórne skrwawienie noworodka.
1 Komentarz
Bardzo dziekuje za tak cenny artykuł, trudno znaleźć informacje na temat wapnienia i dalszego przebiegu krwiaków podokostnowych, zwlaszcza informacji o zaniku odczynu okostnowego.